بیماری های بلدرچین

مایکوپلاسما گالی سپتیکوم

عفونت طبیعی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در بلدرچین ژاپنی گزارش شده است. در یک گله 20000 قطعه ای بلدرچین، سینوزیت چرکی واگیردار شایع شده بود. این بیماری روند آهسته ای داشت و میزان تلفات روزانه آن 25 عدد بود.

در گزارش دیگری 10 درصد از جمعیت 1000 قطعه ای بلدرچینهای مادر دچار تورم صورت و کونژونکتیویت شده بودند.

نشانه های بالینی اصلی شامل اختلال تنفسی، فلج اندامهای حرکتی، افسردگی، کاهش مصرف غذا و وزن بدن، کاهش تخمگذاری و افزایش تعداد تخمهای فاقد رنگ دانه و لمبه بودند.

معاینات پس از مرگ نشان داد که سینوس زیر کاسه چشمی متورم شده، به وسیله مواد پنیری و یا اکسودای موکوئیدی و ژلاتینی پر شده است. تخمدان ها دچار آبروفی گردیده و در بعضی از آنها تورم کیسه هوائی دیده می شود.

نتیجه کشت باکتریائی از سینوسها، نای، ریه، طحال، کبد و تخمدانها بر روی محیطهای کشت گوناگون و جداسازی ویروس از این ارگانها منفی بود. با استفاده از محیط کشت مایکوپلاسما که بر اساس روش Frii's Methodتهیه شده بود، سویه هائی از مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، که به عنوان Fa11 مطرح شدند، از سینوسهای سه بلدرچین جدا گردید.

رشد این سه جدایه در آزمایش مهار رشد با استفاده از سرم هیپرایمیون علیه سویه S6 مایکوپلاسما گالی سپتیکوم متوقف شد. ترکیبات آنتی ژنیک این سه جدایه با سویه S6 مایکوپلاسما گالی سپتیکوم وابستگی نزدیکی داشت. اما بر اساس آزمایش ها با هم یکسان نبودند.

منبع:پزشکان برتر

بیماری های بلدرچین

مایکوپلاسما گالی سپتیکوم

 

عفونت طبیعی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در بلدرچین ژاپنی گزارش شده است. در یک گله 20000 قطعه ای بلدرچین، سینوزیت چرکی واگیردار شایع شده بود. این بیماری روند آهسته ای داشت و میزان تلفات روزانه آن 25 عدد بود.

در گزارش دیگری 10 درصد از جمعیت 1000 قطعه ای بلدرچینهای مادر دچار تورم صورت و کونژونکتیویت شده بودند.
نشانه های بالینی اصلی شامل اختلال تنفسی، فلج اندامهای حرکتی، افسردگی، کاهش مصرف غذا و وزن بدن، کاهش تخمگذاری و افزایش تعداد تخمهای فاقد رنگ دانه و لمبه بودند.

معاینات پس از مرگ نشان داد که سینوس زیر کاسه چشمی متورم شده، به وسیله مواد پنیری و یا اکسودای موکوئیدی و ژلاتینی پر شده است. تخمدان ها دچار آبروفی گردیده و در بعضی از آنها تورم کیسه هوائی دیده می شود.

نتیجه کشت باکتریائی از سینوسها، نای، ریه، طحال، کبد و تخمدانها بر روی محیطهای کشت گوناگون و جداسازی ویروس از این ارگانها منفی بود. با استفاده از محیط کشت مایکوپلاسما که بر اساس روش Frii's Methodتهیه شده بود، سویه هائی از مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، که به عنوان Fa11 مطرح شدند، از سینوسهای سه بلدرچین جدا گردید.

رشد این سه جدایه در آزمایش مهار رشد با استفاده از سرم هیپرایمیون علیه سویه S6 مایکوپلاسما گالی سپتیکوم متوقف شد. ترکیبات آنتی ژنیک این سه جدایه با سویه S6 مایکوپلاسما گالی سپتیکوم وابستگی نزدیکی داشت. اما بر اساس آزمایش ها با هم یکسان نبودند.

منبع:دامپزشکان برتر

خواص گوشت بلدرچین

خواص گوشت بلدرچین

بلدرچین، کوچک ترین پرنده از خانواده قرقاول ها می باشد. در فارسی آن را کرک، ورتج، بدبده و بلدرچین که اصلاً ترکی است نامیده اند. در عربی نیز به آن سلوی و سمانی می گویند.

در طب سنتی اسلام، خواص گوناگونی به بلدرچین نسبت داده اند، مثلاً به عقیده عبدالملک بن زهر اندلسی (قرن ۵) ” گوشت بلدرچین خوشمزه و خوش طعم است که هم برای افراد سالم و هم برای بیماران سودمند می باشد؛ سنگ (کلیه و مثانه) را خرد می کند و مفید است. ” و نیز به گفته انطاکی ”  گوشت بلدرچین مغذی است و بدن را فربه می سازد. ”

بلدرچین حیوانی است با خصوصیات پرندگان وحشی شکاری و بسیار پُرجنب و جوش، لاجرم باید در وضعیتی پرورش یابد که امکان جست وخیز و پرواز داشته باشد. هر قدر ماهیچه در طول حیات خود فعال تر باشد گوشت آن نیز لذیذتر است (مانند ران مرغ، دم ماهی، ران حیوانات شکاری و گوسفند و همچنین سینه پرندگان وحشی).

در واقع، فعالیت و جنب و جوش زیاد در بلدرچین ها، باعث ازدیاد ذخیره گلیکوژن در بافت های ماهیچه ای آن ها می شود که این امر باعث می گردد گوشت این پرنده مانند پرندگان شکاری، بسیار لذیذ شود، به همین دلیل است که گوشت حیوانات وحشی اعم از نشخوار کنندگان(آهو، گوزن، بُزکوهی و غیره) و یا پرندگانی مانند قرقاول، کبک، تیهو، دراج و بلدرچین فوق العاده لذیذ بوده و قسمت هایی از بدن آن ها بسیار خوش طعم می باشد.

‎از دیگر مزایای بلدرچین این است که بعد از طبخ به دلیل وجود سلول های پیچیده پیوندی، در اثر پخته یا بریان شدن به هیچ وجه متلاشی نمی شود و پرنده ترکیب خود را کاملاً حفظ کرده و در پذیرایی ها، زیبایی فراوانی به سفره می دهد.

منبع:تبیان

بیماری های بلدرچین

پیشگیری از عفونت بند ناف

علت اصلی افزایش درصد مرگ و میر جوجه ها در اولین هفته عفونت بند ناف یا عفونت مجرای کیسه زرده است که بیماری حاصل از جوجه کشی است

باکتری های مختلف مانند کلی فرم ها-استافیلوکوک ها-استرپتو کوک ها و پروتئوس ها می توانند سبب بروز بیماری شوند

عمدتا مرگ ومیر در عرض 24 ساعت پس از هچ آغاز ودر عرض 7-5 روز به اوج خود می رسد

میزان مرگ ومیر در حد 10-5 درصد عادی است. التهاب بند ناف یک درگیری مشخص و قابل پیشگیری پس از هچ است

جوجه های عفونی شده بی حال و افسرده هستند و در کالبد گشایی بدرنگی اطراف ناف و کیسه زرده ملتهب با عروق خونی توسعه یافته همراه با بوی نا مطبوع تظاهر می یابد


التهاب و میزان عفونت بند ناف با رعایت اصول بهداستی به طور موثری کاهش می یابد

در انکوباسیون ایده آل جوجه ها به طور طبیعی با ناف های مطلوب به دنیا می آیند.در همین مواقع در هنگام تفریج اگر چه ممکن است ناف مقداری باز باشد
 
اما ضمن خشک شدن جوجه ها به طور طبیعی باید در عرض 2ساعت بسته شود در این زمینه وقوع بند ناف در پایین ترین حد است

در صورت ناهنجاری ناف باکتری ها وارد شده و از طریق مواد مغذی درون زرده تکثیر می یابند در حالی که سیستم ایمنی جوجه هنوز نابالغ است

دمای بالای انکوباسیون در روز های پایانی ایجاد ناف دکمه سیاه و دمای خیلی پایین منجر به نقص و ضعف در بسته شدن ناف خواهد شد


رطوبت زیاد کیسه زرده را بزرگ کرده و از بسته شدن کامل ناف جلوگیری می کند و رطوبت خیلی کم کیسه زرده را دچار
 کم آبی کرده وسفت شده وبه بافت های حساس اطراف ناف آسیب می زند


در صورت انبار طولانی مدت تخم ها پیش از انکوباسیون جوجه ها با ناف های سیاه زخم آلود مشاهده می شوند

توصیه ها


1رعایت اصول بهداشتی از لانه تخم گذاری تا ستر
از مرطوب شدن تخم مرغ ها جلوگیری شود

ستر وهچر ولوازم حمل ونقل به طور کامل پاکیزه وضد عفونی شوند

سبد های هچر پیش از انتقال به طور کامل خشک شوند تا خطر نفوذ باکتری از سر تا سر سوراخ های ریز به حداقل برسد

اگر در هچر دسته ای از تخم ها به اصطلاح انفجاری شوند باید پس از انتقال عملیات گازدهی را در هچر انجام داد

جوجه ها را تا زمانی که هنوز خیس هستند بیرون نکشید زیرا احتمال دارد هنوز بند ناف به طور کامل بسته نشده باشد

جوجه ها را به محض این که به فارم رسیدند به خوردن دان تحریک کنید تا بازجذب کیسه زرده تسریع شو د

منبع:بلدرچین دماوند

بیماریهای بلدرچین

مایکو پلاسما گالی سپتیکوم

عفونت طبیعی مایکو پلاسما گالی سپتیکوم در بلدرچین ژاپنی گزارش شده است. در یک گله 20000 قطعه بلدرچین؛ سینوزیت چرکی واگیر دار شایع شده بود. این بیماری روند آهسته ای داشت و میزان تلفات روزانه آن 25 عدد بود.

از نشانه ها بالینی آن اختلال تنفسی، فلج اندامهای حرکتی، افسردگی، کاهش مصرف غذا، کاهش وزن، کاهش تخمگذاری و افزایش تعداد تخم های فاقد رنگدانه می باشد.

معاینات پس از مرگ نشان داد که سینوس زیر کاسه چشمی Ifra – orbital sinusesمتورم شده به وسیله موادپنیری و یا اکسوادی موکوئیدی و ژلاتینی پر شده است. تخمدان ها دچار آتروفی گردیده و در بعضی از آنها تورم کیسه هوایی دیده می شود.

رتیکولوآندوتلیوز

رتیکولوآندوتلیوز به شکل طبیعی و تجربی در بلدرچین ها گزارش شده است. این بیماری در بلدرچین روند مشابهی با روند ایجاد آن در سایر گونه های پرندگان دارد. از نشانیهای بالینی آن، لاغری، پردرآوری کند، پرهای خشن، علایم فلجی، افسردگی و 2 برابر شدن طول نوک بالایی پرنده می باشد.

در تغییرات میکروسکوپی کبد و طحال بزرگ شده و گاهی اوقات طحال ممکن است تا 10 برابر اندازه طبیعی خود بزرگتر شود. ضایعات تومور مانند با رنگ سفید تا سفید متمایل به زرد عموماً در کبد و طحال وجود دارد. ندول های تومور مانند و ضخیم شدگی مشخص ممکن است بر روی سطح خارجی روده و پانکراس وجود داشته باشد.

دریک شیوع طبیعی از رتیکولوآندوتلیوز در یک گله بلدرچین ژاپنی توده های توموری در ششها، کبد و طحال، قلب، پانکراس، روده کور، تخمدان، کلیه ها، کیسه هوایی، غده تیروئید، بیضه ها و اعصاب سمپاتیک مشاهده شد. امکان آتروفی بورس در عفونت های تجربی وجود دارد.

لکوز

حساسیت بلدرچین ژاپنی به عفونت طبیعی با ویروس لکوز پرندگان توسط محققین گزارش شده است. ضایعات ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک در بلدرچین ها با آنچه که در ماکیان توصیف گردیده مشابه می باشد. معمول تریت ضایعات میکروسکوپیک عبارت از بزرگ شدگی کبد و طحال و ضخیم شدن دیواره روده می باشد.

آزمایش های هیستوپاتولوژیک تعداد زیادی لنفوسیت را همراه با مواردی از اشکال میتوزی نشان می دهد. وجود آنتی بادی علیه ویروس لکوز در سرم را می توان با آزمایش هایVN، CFT تشخیص داد.

پیشگیری و درمان بیماری بلدرچین

هموفیلوس پارگالیناروم

این باکتری از سینوس زیر کاسه چشمی بلدرچین هایی که دچار سینوزیت بوده اند، جدا شده است. سن ابتلا به این بیماری از 3 هفتگی به بعد گزارش شده است.

از نشانه های بیماری آب ریزش بینی و تورم ملتحمه، کدورت و یا زخم قرنیه که منجر به پاره شدن قرنیه و ایجاد  PANOPHTALMIA شده، تغذیه سخت، لاغری مفرط، سینوزیت موکوئیدی – چرکی و وجود توده بزرگی از مواد سخت شده در سینوس های زیر کاسه چشمی است.

سالمونلا گالیناروم

شیوع این بیماری ناشی از سالمونلا گالیناروم سبب تلفات بالایی در جوجه بلدرچین های 1 تا 3 روزه و تلفات پایینی در جوجه بلدرچین های نر شد.

از نشانه های بالینی آن می توان افسردگی، تجمع جوجه بلدرچین ها به دور هم و جراحات ناشی از بیماری را ذکر نمود.

کالبدگشایی جوجه بلدرچین ها تلف شده پری کاردیت، نقاط نکروزه بر روی کبد، پر خونی شش ها، هیدروپری کارد، انتریت توام با خونریزی حاد و بزرگ شدگی خفیف طحال را نشان داد.

از نشانی ها و ضایعات ناشی از بیماری در جوجه بلدرچین های نر کاهش اشتها، نفس نفس زدن خفیف، پرخونی کبد و انتریت می باشد.

تاول کف پایی

علایم این بیماری لنگش، تورم مفاصل، تورم پیازی بالشتک کف پایی و بافتهای اطراف آن؛ ضخیم شدگی غشاهای سینوویال می باشد.

با برش سطح محل ضایعه، برجستگی سفید رنگی در داخل بافت دیده می شود که از این ضایعات باکتری E.coil را می توان جدا نمود.

استافیلوکوکوس آلبوس

میزان بالای جراحات وارده به سر، بال و پا به علت تهییج و تحریک بلدرچین ها در هنگام تغذیه و یا تیمار و اداره آنهاست.

وقتی که بلدرچین ها می ترسند یا مضطرب می شوند، پرواز کرده و بعلت برخورد به سقف و دیواره قفس ها سر و نقاط بدنشان آسیب می بیند. عفونت باکتریایی سبب تشکیل آبسه در نقاط جراحات دیده سر،بال و پا می شود. از این آبسه ها باکتری استافیلوکوکوس جدا شده می شود.

برونشیت بلدرچین

بیماری بسیار حاد، کشنده ومسری ویروسی در بلدرچین است. با اختلالات تنفسی و مرگ بلدرچین بیمار مشخص می شود. بیماری امکان دارد از راه هوا، از یک پرنده به پرنده دیگر منتقل و پرنده آلوده، بیماری را به پرنده حساس منتقل سازد. برونشیت معمولاً از طریق نشستن بلدرچین مادر روی تخم ها به جوجه ها سرایت می کند. در حالیکه اولین مورد شیوع بیماری در فارم پرورش بلدرچین، معمولاً در اثر آلوده شدن بلدرچین مادر انجام می شود و این در صورتی است که بلدرچین های خریداری شده در مجاورت گله های بوقلمون قرار گیرند یا به محلهای آلوده منتقل گردند. پس از ورود بیماری در فارم، به آسانی و به هر وسیله ممکن سریعا در فارم انتشار می یابد.

از نشانه های بیماری اختلالات تنفسی، عطسه، سرفه، کم شدن یا توقف مصرف غذا و آب، سرماخوردگی، به پهلو افتادن و بالاخره مرگ می باشد.

میزان ابتلا 100% و مرگ و میر 40% در جوجه بلدرچین های جوان گزارش شده است.

دوره بیماری در مرغها و بوقلمون سه هفته است، در صورت عدم درمان دوره بیماری در بلدرچین 3 تا 5 نهفته است. QB در طول فصل، در فارم باقیمانده و حیوانات حساس را بیمار می کند. تاریخچه بیماری، نشانیها و جراحات وجداکردن ویروس از بلدرچین آلوده و بالاخره مشاهده اجسام داخلی سلولی بازوفیلیک در هسته سلولهای کبدی از راه های مهم تشخیص بیماری است.

انواع بیماری های بلدرچین و درمان

نیوکاسل

گزارش هایی از شیوع طبیعی نیوکاسل در گله های بلدرچین وجود دارد. دو محقق اظهار داشتند که بلدرچین ها نسبت به ماکیان حساسیت کمتری به نیوکاسل داشته. این بیماری به ندرت در بلدرچین ها تشخیص داده شده است. با وجود آنکه بیماری نیوکاسل به شکل بومی (آندمیک) در ماکیان هنگ کنگ وجود دارد و بلدرچین ها در آنجا در مقیاس بزرگی پرورش می یابند، عفونت طبیعی ناشی از NDV از مدت ها قبل توجه نکرده است.

این محققین اظهار داشته اند که مقداری از پرندگان وحشی به شکل تحت بالینی به نیوکاسل مبتلا شده و حاملین فاقد نشانه های بیماری  NDV هستند.

بنابراین ممکن است بلدرچین نیز تحت شرایط محیطی خاص به عفونت تحت بالینی بیماری نیوکاسل مبتلا شوند. از نشانه های آن کاهش وزن، اسهال و نشانه های عصبی مانند لرزش و فلجی پا، عدم کنترل پرنده بر روی گردن، بال، پا و پایین آمدن میزان تولید تخم در گله مادر را می توان نام برد. نشانه های بالینی مانند تلفات ناگهانی، بی اشتهایی، کسلت و کزکردگی، لاغری مدفوع اسهالی با رنگ زرد روشن که پس از مدتی به صورت آبکی و شفاف در آمده و در انتها به صورت اسهال غلیظ و سبز رنگ در خواهد آمد دیده خواهد شد. نیمی از بلدرچین های مبتلا، نشانه های عصبی کاملاً مشخص و متفاوت از عدم تعادل خفیف تا یک فلجی کامل (Flaccid ) پس از 3 تا 4 روز از شروع حالت بی اشتهایی و اسهال نشان می دهند. این یک مورد حالت خاصی از فلجی بود که شامل افتادن بر روی جناغ، یا یک طرف بدن و کشیده شدن پاها به طرف عقب می باشد. بالها اندکی از هم باز بوده، حالت آویخته داشته و بر روی بسترقرار می گیرند. سر بلدرچین ها قبلاً بطور وارفته ای به یک طرف آویزان می باشد. وقتی اینگونه بلدرچین ها در دست گرفته می شوند به نظر می رسد که کنترلی بر بال، پا و گردن خود ندارد ولی در عین حال هنوز هوشیار به نظر می رسند. پرهای اطراف مقعد مرطوب بوده گاهی اوقات به وسیله موادی به رنگ سفید گچی در می آید.

در کالبد گشایی بلدرچین های تلف شده ضایعاتی از قبیل درجات متفاوتی از میزان چربی در کبد و کلیه ها، رسوی اورات زرد رنگ بر روی قسمتهایی از کیسه هوایی، پر خونی دوازده قسمت فوقانی روده مشاهده می گردد. هیچ گونه ضایعه ماکروسکوپی در ریه، مغز، مننژ، عصب سیاتیک و شبکه بازویی و طناب نخاعی دیده نشده است.

 برای کسب اطلاعات درمورد پاستورلوز

  به ادامه مطلب مراجعه کنید

ادامه نوشته

بیماریهای بلدرچین

انگل Capillary

انگلی که با ورود به چینه دان بلدرچین آنها را بیمار می کند، انگل چینه دانی، کاپیلاری، رشته ای و چند نام دیگر که توسط متخصصین ارائه شده، نامیده می شوند. در آزمایشگاههای تشخیصی به نام Capillary شناخته می شوند. این لنگل ها بدون چشم مسلح قابل رویت نیست، به حر حال اگر نمونه بافتی از چینه دان بدن پرنده مبتلا را خارج و پاره کنید، می توانید انگل های رشته ای کوچکی، که اطراف یک بافت را احاطه کرده اند ببینید. این انگلها طی یک دوره زمانی خاص در یکجا جمع و باعث ازدیاد مرگ و میر، همچنین باعث ضخیم شدن دیواره چینه دان می شوند. پرنده احساس گرسنگی می کند و به نفس نفس می افتد، چرا که به سختی میتواند تنفس کند. این مشکل می تواند با برنامه های کنترلی و توسط برنامه های منظم مانند موارد زیر جلوگیری و کنترل شود.

         تمام پرنده ها حتی آنهایی که براش کار پرورش می دهید، را در محوطه سیمی نگه دارید. فقط زمانی که می خواهید پرنده ها را برای پرواز در محوطه پرواز ببرید، روی زمین بگذارید. بیش از یک محوطه پرواز و گردش برای استفاده آنها داشته باشید.

         تخم های انگل دار از مزرعه برداشته و دور انداخته شوند.

         وقتی داخل قفسهای سیمی باشند پرنده ها قادر به برداشتن تخم نیستند.

         پرنده هایی که روی بستر در پرورش می یابند بهترین مورد برای هجوم انگلها هستند.

         تمیزی کامل بستر در پیشگیری از ورود انگل ها مناسب است. اغلب پرورشگاه ها کاملاً بهداشتی نیستند و سبب آلودگی انگلی می شوند.

         آبخوری ها و دانخوری ها به فاصله 3 تا 6 اینچ از زمین، سبب کاهش دسترسی پرنده به مدفوع می شود.

        زمین را در زمانیکه استفاده نمی شود تا عمق زیاد شخم بزنید.

         خاک جایگاه پرواز به خوبی زهکشی و خشک شده باشد.

         این احتیاط زمانی لازم است که داروهای ما سولفوره باشد.

 برای کسب اطلاعات درمورد انفولانزا

  به ادامه مطلب مراجعه کنید

ادامه نوشته

بیماری های بلدرچین

1)پیشگیری از عفونت بند ناف

علت اصلی افزایش درصد مرگ و میر جوجه ها در اولین هفته عفونت بند ناف یا عفونت مجرای کیسه زرده است که بیماری حاصل از جوجه کشی است.

2)کانی بالیسم

کانی بالیسم یکی از مشکلات رایج در اکثر واحد های پرورش طیور است.رایج ترین علل کانی بالیسم:ازدحام جمعیت-کمبود فضای دانخوری وآبخوری-کم یا زیاد بودن درجه حرارت وطبیعت کلی همنوع خواری پرندگان وحشی که در قفس اسیر هستند می باشد.

3)لکوز

معمول ترين ضايعات ماکروسکوپيک عبارت از بزرگ شدگي کبد و طحال و ضخيم شدن ديواره روده است. آزمايشهاي هيستوپاتولوژيک تعداد زيادي لنفوبلاست را همراه با مواردي از اشکال ميتوزي نشان مي دهد. وجود آنتي بادي عليه ويروس لکوز....

4)سالمونلا گالیناروم

شيوع بيماري ناشي از سالمونلا گاليناروم سبب تلفات بالائي در جوجه بلدرچين هاي 1 تا 3 روزه شده و در جوجه بلدرچين هاي نر نيز تلفات پائيني را ايجاد کرد ....

5)پاستورلوز

بلدرچين ژاپني همانند بلدرچين باب وايت به پاستورلوز حساس مي باشد در بيشتر گزارشها شيوع بيماري پس از ورود بلدرچين هاي جديد از گله ديگري به مزرعه پرورش بلدرچين اتفاق افتاده است. بلدرچينهاي مبتلا در کنار هم تجمع يافته و نشانه هائي از قبيل کزکردگي و اسهال سبز رنگ نشان داده و در نهايت زمين گير شده و تلف مي شوند. در برخي از گزارشها ميزان تلفات تا...

منبع:بیماری بلدرچین دماوند